Jesienne Wędrówy Sznurówy – Masyw Ślęży 18–20 październik Tradycyjnie już w przedostatni weekend października, odbyła się impreza pod hasłem Jesienne Wędrówy Sznurówy. W tym roku naszym celem był Masyw Ślęży. 13 - tu klubowiczów spotkało się w piątek rano na dworcu PKP skąd odjechaliśmy pociągiem do Wrocławia by dalej kontynuować podróż autobusem PKS. Wędrówkę naszą rozpoczęliśmy z Jordanowa gdzie znajduje się jedyny w Polsce kamieniołom nefrytu. Pierwsze kilometry prowadziły na przemian to polną błotnistą drogą, to znów męczącym asfaltem. Bardzo przyjemny okazał się za to drugi odcinek trasy prowadzący lasem przez grzbiet Wzgórz Oleszańskich. Na dzień dobry przywitały nas dwie olbrzymie kanie co zmobilizowało uczestników do bacznego przyglądania się poszyciu. Zaowocowało to całkiem pokaźnym zbiorem kilkunastu kani i ok. 4 kg podgrzybków. Ostatnie kilometry pierwszego dnia okazały się dosyć trudne jak na tak niewysokie górki. Najpierw długie mozolne podejście na górę Radunie z wałami kultowymi, następnie zejście niemal pionowe na łeb na szyję. Zadowoleni ze wspaniałych wrażeń estetycznych oraz z tego co znaleźliśmy, dotarliśmy do miejsca noclegu tj. do Ośrodka Szkoleniowo - Wypoczynkowego na Przełęczy Tąpadła. Po zakwaterowaniu część grupy udała się do pobliskich Sulistrowiczek celem zwiedzenia Sanktuarium Matki Boskiej Dobrej Rady a pozostali zajęli się przygotowaniem naszych leśnych znalezisk na wieczorne biesiadowanie (spisali się na medal). Następny dzień rozpoczęliśmy dosyć nietypowym śniadaniem złożonym z zupy jarzynowej i pysznego bigosu ugotowanego przez szefową ośrodka. Na trasę wyruszyliśmy ok. godz. 10 niebieskim szlakiem z Przełęczy Tąpadła na szczyt Ślęży. Szlak poprowadzony został początkowo leśną drogą by następnie zboczyć w wąską leśną ścieżkę pnącą się stromo do góry w coraz bardziej skalisty teren, nadając mu typowo wysokogórski charakter. Po blisko dwugodzinnym marszu naszym oczom ukazał się nasz główny cel wędrówki z wysokim masztem telewizyjnym, kościołem i schroniskiem. Nie udało się niestety obejrzeć panoramy z wieży widokowej ze względu na bardzo silny wiatr i nadciągające tak szybko chmury, że część grupy na szczyt weszła w strugach silnego deszczu. Po półtoragodzinnym bezowocnym oczekiwaniu w schronisku na poprawę pogody postanowiliśmy wyruszyć na szlak w kierunku Sobótki - Górki. Zejście ze szczytu okazało się dosyć karkołomne z powodu mgły i śliskiego gruntu pod nogami a jest naprawdę stromo. Po pewnym czasie nagle zrobiło się bardzo pogodnie, tylko szczyt Ślęży pozostał w gęstych chmurach aż do końca dnia. Naszym kolejnym punktem był Hotel "Zamek" w Sobótce - Górce, mieszczący się w dawnym klasztorze Augustianów. Zostaliśmy oprowadzeni po pomieszczeniach przez bardzo miłą obsługę. Tym co tam nie byli, gorąco polecam. Po zwiedzeniu spędziliśmy mile czas w stylowej hotelowej restauracji, gdzie Nasz "Najwyższy" przedstawił nam scenki rodzajowe rodem z Meksyku. Po mile spędzonym czasie w "Zamku" i uzupełnieniu zapasów w pobliskim sklepie udaliśmy się do Domu Turysty pod Wieżycą, gdzie miał miejsce drugi nocleg. Trzeci dzień rozpoczęliśmy mozolnym podejściem na szczyt Wieżycy gdzie znajduje się masywna, kamienna wieża widokowa, niestety ze względu na wietrzną pogodę nie udostępniona. Po krótkim odpoczynku udaliśmy się w dalszą drogę leśnymi drogami w kierunku Będkowic, gdzie znajduje się Rezerwat Archeologiczny z zachowanym cmentarzyskiem kurhanowym oraz częściową rekonstrukcją grodu Ślężan. Po posileniu oraz zwiedzeniu rezerwatu udaliśmy się do pobliskich Strzegomian, skąd wróciliśmy autobusem PKS do Wrocławia i dalej pociągiem do Legnicy. Impreza była bardzo udana zarówno ze względu na ładną pogodę, moc atrakcji a także a może przede wszystkim, że byli na niej bardzo fajni ludzie.
Z turystycznym pozdrowieniem!
Piotr Matczuk
